Fred Bervoets

Schilder en graficus Fred Bervoets is sinds midden jaren ’60 een opmerkelijke figuur in de Belgische kunstwereld. Hij behoorde tot een kleine groep verbeten kunstenaars – onder wie ook Jan Cox, Pjeroo Roobjee en Maurice Wyckaert – rond de Antwerpse galerie De Zwarte Panter. In de hoogdagen van happening en conceptuele kunst in België bleven ze zich koppig focussen op expressionistische schilderkunst met een sterke Cobra-inslag.

Bervoets studeerde aan de Koninklijke Academie en het HISK in Antwerpen, waar hij les kreeg van onder meer Antoon Marstboom, Rik Slabbinck en René De Coninck, die allen schilderden in een sterk expressionistische stijl. Maar Bervoets zelf blijft beweren dat schilders zoals Jeroen Bosch, Pieter Bruegel, James Ensor en Vincent Van Gogh van veel groter belang voor hem zijn geweest. Bervoets is een verhalenverteller. Zijn oeuvre vertoont geen duidelijke homogeniteit in de strikte zin van het woord. Het enige houvast in zijn ‘chaotische universum’ is zijn persoonlijk leven en de indrukken die hij dagelijks opdoet. Hij toont de hevigheid, eenzaamheid en ontreddering van de mens, naar het evenbeeld van zijn eigen bestaan. De mens is in Bervoets’ visie soms liefdevol en teder, soms bijtend agressief, soms extatisch van vreugde, soms gegrepen door diepmenselijke droefheid, maar altijd gedreven door een onstuitbare levenskracht. De wereld wordt in zijn werk zelden rooskleurig voorgesteld. In de lijn van Bosch, Bruegel en Ensor bevolkt hij zijn schilderijen, etsen en tekeningen met obscene gedrochten en vertekende gestalten, maar hij is hierbij – in tegenstelling tot genoemde schilders – nooit moraliserend. Bervoets wil, naar eigen zeggen, het lelijke registreren en met een hoge gevoelsintensiteit weergeven. Zijn soms extreme fantasiebeelden met geweld, erotiek, angst en vervreemding doen op het eerste zicht vaak huiveren, maar worden onmiddellijk gerelativeerd met humoristische en verwarring scheppende motieven.